"This is my drug. Drawing is my drug." Hoor ik hem zeggen terwijl hij aan het tekenen is. Hij is een 10 jarig, hoogbegaafd en hoogsensitief jongetje uit groep 6.
Het loopt allemaal niet zo heel lekker met hem. Al heel lang niet. Op school niet en thuis niet. In het tekenen kan hij zijn ei kwijt.
"Dit is mijn eigen bedachte animatronic.Hij heet Phantom. Weet je wat phantom betekent?"
Phantom is een soort hond achtige robot. Zwart en rood, met scherpe tanden en vleugels. Maar hij is een 'good guy'.
Nu vraag je je (net zoals ik in het begin deed) waarschijnlijk af wat een animatronic is. Het jongetje kijkt vaak filmpjes van FNAF (Five nights at Freddy's), waar je je als speler gedurende 5
nachten als nachtwaker in de pizzeria moet beschermen tegen verschillende tot leven komende mechanische dieren (animatronics) die overdag vriendelijk zijn, maar 's nachts veranderen in
bloeddorstige monsters op zoek naar mensenbloed.
Hij tekent nog een versie van Phantom. Hydro Phantom. Hydro Phantom is kapot. Heeft een los oog en twee hoofden. Hij is een slechterik.
Maar de allerslechtste is Error Nightmare Phantom. Die bestaat uit allemaal losse onderdelen die los van elkaar kunnen bewegen. Al met al staan er aan het eind 4 verschillende Phantoms op
papier.
Tijdens het tekenen praat hij veel. Vooral in het Engels "Do you know my favourite colour?" Ik gokte op rood en zwart, gezien de kleuren van zijn animatronic. "How do you know?" Ik wijs op de kleuren in zijn tekening. "Red is the colour of blood." Ik vraag hem of dat goed of slecht is of iets anders. Het is even stil. "Good I suppose. Want zonder bloed kan je niet leven."
"Ik heb een zwarte ziel." zegt hij opeens. Ik vraag hem hoe dat zo is gekomen. "Weet je wat ik allemaal heb gedaan in groep 4?" Nee dat weet ik niet. "Ik heb echt héle erge dingen gedaan, echt heel erg. Bij andere kinderen." Hij wil er niet te veel op in gaan. "Ik was echt niet leuk." Of hij ook goede dingen heeft gedaan? Ja ook.
Ik zeg hardop dat ik eigenlijk geen idee heb welke kleur mijn ziel heeft : "Duh...wIt natuurlijk. Er zijn maar twee kleuren. Maar die van mij wordt al wel steeds een beetje meer wit."
Wat speelt er allemaal van binnen bij dit mannetje vraag ik mij af. Hij tekent gedetailleerd en zet zijn lijnen trefzeker. Er wordt ook tekst bijgeschreven, net als in een strip. The end. "Dit is
hoe het eindigt." zegt hij. Ik vraag hem of hij het een leuk idee vindt om een verhaal te maken over over zijn animatronic Phantom. (Ik hoop op die manier wat meer inzicht te krijgen in
Phantom en al zijn alter ego's.) Dat leek hem wel wat.
Een week later begint hij aan de tweede tekening van zijn verhaal. "Hmmm....wordt deze tekening de trailer? Of episode one?" vraagt hij hardop als de tekening na 20 minuten klaar is. Er
staan 3 animatronics op (Phantom en 2 vriendinnen, die de naam krijgen van 2 buurmeisjes). Ik stel wat vragen over de tekening. Dan zegt hij "Eigenlijk heb ik niet zo'n zin meer om een boek te
maken." Hij pakt een nieuw blaadje en begint met één of andere zombie uit een andere game (undertale of duty) en lacht steeds alsof hij zelf gek vindt wat hij tekent. Ook deze heeft
een soort alter ego waarvan het hoofd uit 4 delen bestaat. Ze wonen in een grot en hebben een mensenziel nodig om te ontsnappen. Hij vertelt tussen neus en lippen door dat hij slecht slaapt
en steeds wakker ligt. Ik vraag hem om zichzelf in bed te tekenen. Zijn zombie tekening is inmiddels af.
Zo gedetailleerd als hij zijn animatronics tekent, zo weinig aandacht besteed hij aan het tekenen van zichzelf. Wel tekent hij 'van die dingen' onder zijn ogen. "Die krijg je als je slecht
slaapt." (*wallen). Binnen 2 minuten is de tekening klaar. Inclusief bed en deken. Hij lijkt geen zin in te hebben er ook maar enige aandacht aan te besteden. Vragen beantwoorden over de tekening
, daar heeft hij ook geen zin in.
"Mag ik die afmaken?" vraagt hij opeens, terwijl hij wijst naar een tekening van een robot waar ik twee weken eerder aan was begonnen. Ik verbaas me een beetje. Mijn goedaardige, sullige robot
met de Michellin mannetje armen staat haaks op zijn harde hoekige robotfiguren. Ik vind het goed.
Hij pakt de kleur waar ik mee was begonnen (turquoise) en kleurt hem in. "Ik mis nog iets maar ik weet niet wat." Ik houd de tekening omhoog. "Ik weet het al." Hij tekent aan beide armen
een verschillende hand. "Hij heeft krasjes. Hij is een beetje beschadigd." zegt hij terwijl hij met een iets donkerder kleur licht krast op de romp van de robot. Hij moet lachen om de
linkerhand die 10 vingers heeft gekregen. "Ik heb een idee! Ik ga een robot fabriek maken! Dat idee komt door jouw tekening." Hij pakt een een nieuw blad en begint te tekenen. Er ontstaan twee
robots op wielen en een lopende band met kisten. "Hieraan kan je zien hoe ze zich voelen." zegt hij, terwijl hij naar de soort antenne op de kop van de robot wijst. Als hij zo naar achteren staat
is hij heel blij en naar voren is hij verdrietig." "Aan deze kant komt nog een conveyer belt (lopende band) met de kisten. Daar worden ze door een grijper er zo af gehaald. En aan die kant staat
een vrachtwagen." wijst hij links en rechts van het blad.
De tijd was voorbij. We spreken af dat de week erop aan beide kanten een blad vastgeplakt zou gaan worden, zodat hij de vrachtwagen en de lopende band er bij kan tekenen .
Inmiddels is dat gebeurd. En ook boven is al een blad geplakt. Er gebeurt van alles. "Als hier dan iets kapot gaat, dan is hieronder iets dat het opvangt." Er is een 'purple' robot die van
bovenaf alles in de gaten houdt en die op de stop knop kan drukken als er iets fout gaat, kisten worden extra sterk gemaakt. En het proces is nog lang niet ten einde. Er komen nog verschillende
'levels' bij.
Zijn tekeningen bestonden uit losse onderdelen en zelf de figuren bestonden uit losse onderdelen. Nu maakt hij al tekenend verbindingen en worden er handelingen verricht. Er is overzicht en er
worden allerlei oplossingen bedacht voor 'problemen'.
De monsters hebben plaats gemaakt voor de robots. De kleuren rood en zwart hebben plaatsgemaakt voor blauw en paars.
Al tekenend en soms toelichtend is hij aan het verwerken, aan het ventileren en aan het ordenen en letterlijk zaken op een rijtje aan het zetten.
Het is soms kinderlijk eenvoudig om een kind te helpen. Papier, potloden, aandacht en een luisterend oor....
Reactie schrijven