Stel je eens voor dat je de kinderen een bladzijde uit een rekenboek voor hun neus krijgen met de mededeling: "Zo, ik verwacht dat jullie netjes schrijven en goed nadenken over de sommen. Hier is een voorbeeld waar je naar kan kijken." Dat gaat natuurlijk niet werken. Maar dit is voor veel kinderen wel de realiteit van tekenlessen.
Er wordt kort uitleg gegeven wat er wordt verwacht, er verschijnt een voorbeeld op het digibord van hoe het er ongeveer uit kan zien en de kinderen kunnen beginnen. Het liefst met potlood, dat geeft het minste rotzooi en gedoe.Er zal veel gegumd worden en er zal veel frustratie zijn. Maar worden ze uitgedaagd? Hebben ze aan het eind van de les iets geleerd? Iets ontdekt? Zich verwonderd over iets? Of zijn er kinderen die tekenen nóg minder leuk zijn gaan vinden?
Het zou eigenlijk met een tekenles niet anders moeten zijn als met andere lessen. Als er een nieuwe som uitlegt wordt er eerst voorkennis opgehaald, er wordt voorgedaan en dan samen geoefend voordat ze aan de slag gaan. Er is vooraf helder wat het doel is van de les en deze is afgestemd op de leeftijd en het niveau. Maar is dit voor een tekenles ook zo?
Stel, je wilt ze een portret laten maken. Wat voor een soort portret wil je eigenlijk? Wil je een realistisch portret? Laat voorbeelden zien. Bespreek de verhoudingen van een gezicht. "Weet je dat je oren op dezelfde hoogte zitten als je ogen? En dat je ogen in het midden zitten van een hoofd? Kijk maar eens bij je buurman of buurvrouw." Heb het over gezichtsuitdrukkingen. Laat ze boos, vrolijk, verdrietig kijken. Wat gebeurt er met ogen, mond, wenkbrauwen? Bekijk verschillen in vormen van gezichten. ogen, neuzen. Laat ook foto's en schilderijen zien. Oefen bijvoorbeeld eerst de gezichtsuitdrukkingen samen. Teken voor hoe het kan. Laat ze dan pas beginnen.
Wil je een expressief portret? Zorg dat je zelf wat weet over de achtergrond van expressieve kunst zodat je er over kunt vertellen. Wat betekent expressief? En welk materiaal past dan het beste? Laat verschillende voorbeelden zien van schilders. Zoek op google op Expressieve portretten. Maak een powerpoint. Laat de kinderen zelf vertellen wat ze zien en wat ze opvalt. Oefen met het gebruik van de kwast en de verf die op verschillende manieren te gebruiken is. De voorbeelden kunnen rustig blijven staan tijdens de les. Kinderen vinden het fijn om soms even terug te kijken.
Of wil je een portret in de stijl van een bepaalde kunstenaar? Picasso misschien? Laat ook hier weer voorbeelden zien. Vertel wie Picasso was en waarom hij zo schilderde.
Laat ze tussendoor een keer rondlopen en kijken wat anderen doen. Bang voor "Ja maar hij zij kijkt af/pikt mijn idee!"? Vertel dan dat kunstenaars ook ideeën opdoen door bij anderen te kijken. Dat noemen we inspiratie. Het betekent dus dat je iets leuks hebt bedacht.Je kan het ook zien als compliment. En het zal er nooit hetzelfde uitzien.
Na afloop bespreek je het gemaakte werk. Wat valt op? Verschillen? Overeenkomsten? Wel werk valt jou het meest op en waarom? Wie ziet dat anders? Juist dit vak leent zich heel erg voor het leren dat iedereen anders kijkt. En wat is er mooier als een kind zich dan ook nog eens competent voelt en trots is op iets wat hij of zij heeft gemaakt!
Reactie schrijven